Άρθρα
Εδώ και δεκαετίες κυκλοφορεί ένας μύθος που έχει στιγματίσει σε κάποιο βαθμό την ασιατική κουζίνα και ειδικότερα την κινέζικη. Ο μύθος αυτός δεν είναι άλλος από το λεγόμενο σύνδρομο του κινέζικου εστιατορίου, ένας αδόκιμος όρος, ο οποίος - εκτός από το γεγονός ότι αγγίζει τα όρια του ρατσισμού - αποτελεί, όπως θα δούμε και παρακάτω, αποκύημα της φαντασίας ενός Αμερικανού ορθοπεδικού χειρούργου ονόματι Howard Steel.
Ως μεταβολισμός θα μπορούσε να οριστεί το σύνολο των βιοχημικών διαδικασιών που συντελούνται στο ανθρώπινο σώμα και εμπλέκονται στην παραγωγή και απελευθέρωση ενέργειας.
Η ταχεία και ευρεία μετάδοση της πληροφορίας τα τελευταία χρόνια μας έχει βοηθήσει να εξοικειωθούμε σημαντικά με όρους που παλαιότερα μας ήταν παντελώς άγνωστοι. Ένας τέτοιος όρος είναι και αυτός της τροφικής δυσανεξίας. Αυτό από τη μία είναι καλό για τα άτομα με διαγνωσμένη δυσανεξία, τα οποία έχουν κάπως ευκολότερη πρόσβαση σε προϊόντα ειδικής διατροφής χάρη στην ευαισθητοποίηση επί του θέματος, αλλά και τη βιομηχανία τροφίμων, η οποία έχει δει μία νέα Αγορά να ανθίζει. Στη σημερινή μας ανάρτηση, ωστόσο, θα αναφερθούμε σε μία άλλη πτυχή του θέματος, αυτήν της εξαπάτησης.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι ισχυρίζονται πως υποφέρουν από κάποια τροφική δυσανεξία. Στις περισσότερες περιπτώσεις ωστόσο ο ισχυρισμός αυτός βασίζεται σε σκόρπιες πληροφορίες που αντλήθηκαν μέσα από lifestyle ιστοσελίδες, από περιοδικά ή τηλεοπτικές εκπομπές, χωρίς τη διάγνωση κάποιου ειδικού.
Τα λαχανικά αποτελούν για τον άνθρωπο μία από τις σημαντικότερες κατηγορίες τροφίμων, καθώς έχουν εξαιρετικά οφέλη για την υγεία μας. Ακόμη όμως κι όταν δεν τα αποφεύγουμε επιδεικτικά, πολλές φορές επιλέγουμε να τα καταναλώνουμε μαγειρεμένα, καταστρέφοντας έτσι πολλά από τα θρεπτικά συστατικά τους.