Εδώ και δεκαετίες κυκλοφορεί ένας μύθος που έχει στιγματίσει σε κάποιο βαθμό την ασιατική κουζίνα και ειδικότερα την κινέζικη. Ο μύθος αυτός δεν είναι άλλος από το λεγόμενο σύνδρομο του κινέζικου εστιατορίου, ένας αδόκιμος όρος, ο οποίος - εκτός από το γεγονός ότι αγγίζει τα όρια του ρατσισμού - αποτελεί, όπως θα δούμε και παρακάτω, αποκύημα της φαντασίας ενός Αμερικανού ορθοπεδικού χειρούργου ονόματι Howard Steel.

Η επεξήγηση των μερίδων φαγητού είναι ένα κομμάτι της διατροφικής μας αγωγής, τη σημασία του οποίου δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Η σωστή κατανόηση του μεγέθους των μερίδων μας δε θα μας βοηθήσει απλώς στο να έχουμε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας με το διαιτολόγο μας, αλλά αποτελεί και προϋπόθεση για τη σωστή εφαρμογή του προγράμματος διατροφής που πρόκειται να ακολουθήσουμε.

Αν και το μοσχαρίσιο κρέας συστήνεται συχνά σαν μία υγιεινή διατροφική επιλογή, η αλήθεια είναι πως η κατανάλωσή του σχετίζεται σε πολλές περιπτώσεις με την ανάπτυξη σοβαρών παθήσεων, μεταξύ των οποίων και αρκετών θανατηφόρων. 

Πολλοί από εμάς, υπό το φόβο αλλεργικής αντίδρασης ή ακόμη και δηλητηρίασης, συνηθίζουμε να αποφεύγουμε προληπτικά τον συνδυασμό ψαριού και αβγού ή προϊόντων γάλακτος στα γεύματά μας. Τι ισχύει όμως πραγματικά;

Είναι γεγονός πως η έξαρση της πανδημίας του Covid-19 αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον πολλών γύρω από το πώς η διατροφή μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και να λειτουργήσει προληπτικά έναντι των ιώσεων. 

Παρά την παγκόσμια μείωση του πληθυσμού των μελισσών από την ευρεία χρήση φυτοφαρμάκων και εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η Κίνα (ο μεγαλύτερος εξαγωγέας μελιού παγκοσμίως) έχει από το 2000 σχεδόν διπλασιάσει την παραγωγή μελιού της, όταν μέσα στο ίδιο διάστημα ο αριθμός των κυψελών της υπολογίζεται αυξημένος μόλις κατά 23%.

Το λάδι καρύδα (κοκοφοινικέλαιο) είναι το έλαιο που παράγεται από τους ώριμους καρπούς του είδους Cocos Nucifera, δηλαδή του κοκοφοίνικα και το συναντούμε είτε σαν ένα διαφανές λεπτόρρευστο έλαιο, είτε με τη μορφή βουτύρου.

Η συνέργεια των τροφίμων (food synergy) αποτελεί έναν σχετικά καινούριο όρο στη διατροφολογία, τον οποίο θα μπορούσαμε να περιγράψουμε με πολύ απλά λόγια ως την ευεργετική για τον ανθρώπινο οργανισμό επίδραση που έχει η ταυτόχρονη κατανάλωση τουλάχιστον δύο συγκεκριμένων τροφών.

Ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ένα συχνό φαινόμενο ατόμων με χρόνιο αίσθημα κόπωσης που οδηγεί σε μία διαρκή αναζήτηση τροφών ή συμπληρωμάτων διατροφής που παρέχουν ενέργεια ή τόνωση.

Αν θέλαμε να δώσουμε έναν σύντομο και περιεκτικό ορισμό της νηστείας, θα λέγαμε πως πρόκειται για την ηθελημένη αποχή μας από ορισμένες τροφές. Σπανιότερα δε, μπορεί να έχει ακόμη και τη μορφή πλήρους ασιτίας για κάποιο χρονικό διάστημα.