Άρθρα
Η ταχεία και ευρεία μετάδοση της πληροφορίας τα τελευταία χρόνια μας έχει βοηθήσει να εξοικειωθούμε σημαντικά με όρους που παλαιότερα μας ήταν παντελώς άγνωστοι. Ένας τέτοιος όρος είναι και αυτός της τροφικής δυσανεξίας. Αυτό από τη μία είναι καλό για τα άτομα με διαγνωσμένη δυσανεξία, τα οποία έχουν κάπως ευκολότερη πρόσβαση σε προϊόντα ειδικής διατροφής χάρη στην ευαισθητοποίηση επί του θέματος, αλλά και τη βιομηχανία τροφίμων, η οποία έχει δει μία νέα Αγορά να ανθίζει. Στη σημερινή μας ανάρτηση, ωστόσο, θα αναφερθούμε σε μία άλλη πτυχή του θέματος, αυτήν της εξαπάτησης.
Μεταξύ των άλλων ενστικτωδών υποχρεώσεων που έχει ένας γονέας απέναντι στο παιδί του, είναι και αυτή της εξασφάλισης τροφής. Είναι λοιπόν φυσικό να ανησυχεί κανείς όταν βλέπει το παιδί του να αρνείται να φάει ή να τρώει μονάχα λίγες πιρουνιές.
Είναι γεγονός πως η έξαρση της πανδημίας του Covid-19 αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον πολλών γύρω από το πώς η διατροφή μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και να λειτουργήσει προληπτικά έναντι των ιώσεων.
Οι υδατάνθρακες αποτελούν με διαφορά τη μεγαλύτερη ομάδα μακροθρεπτικών συστατικών και αποτελούν ένα αναντικατάστατο μέσο άντλησης και αποθήκευσης ενέργειας για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Αν έπρεπε να δώσουμε έναν ορισμό του ιδανικού τροφίμου για τον άνθρωπο, αυτός θα ήταν ο εξής: Ιδανικό τρόφιμο είναι αυτό που περιέχει όλα τα απαραίτητα για τον άνθρωπο θρεπτικά συστατικά σε ποσότητες που αρκούν για να καλύψουν τις καθημερινές απαιτήσεις του οργανισμού μας χωρίς όμως να τις υπερβαίνουν.
Το αβγό είναι ένα τρόφιμο υψηλής διατροφικής αξίας που κατά καιρούς έχει ενοχοποιηθεί για το συσχετισμό του με την αύξηση της χοληστερόλης. Ο παραπάνω ισχυρισμός βεβαίως έχει πια καταρριφθεί και το αβγό - με εξαίρεση τους αυστηρά χορτοφάγους - αποκτά και πάλι περίοπτη θέση στην καθημερινή μας διατροφή.