Το kuchisabishii δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι κακό. Είναι απλώς μία κατάσταση, στην οποία όλοι μας βρισκόμαστε κάθε τόσο και που καλούμαστε να διαχειριστούμε.Θα μπορούσαμε λοιπόν να δούμε το φαινόμενο kuchisabishii απλά ως μία υπενθύμιση ώστε να αναρωτηθούμε: Μήπως χρειάζομαι ξεκούραση; Μήπως μου λείπει η ανθρώπινη επαφή; Μήπως έχω την ανάγκη να κάνω κάτι που μου προσφέρει ευχαρίστηση; Με λίγα λόγια, αντί να ενδώσουμε στην ικανοποίηση μίας ενστικτώδους συμπεριφοράς, θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε την απάντηση εκεί ακριβώς που βρίσκεται και όχι στο φαγητό. Γι' αυτό, την επόμενη φορά που το στόμα σου θα νιώσει μοναξιά, δοκίμασε τα εξής:

Όταν το στόμα μας… νιώθει μοναξιά
Η ιαπωνική γλώσσα έχει μία σχεδόν μαγική ικανότητα να συλλαμβάνει συναισθήματα και καταστάσεις που δύσκολα περιγράφονται σε άλλες γλώσσες.
Μία τέτοια λέξη είναι η "kuchisabishii" (口寂しい), η οποία μεταφράζεται ως "το στόμα μου νιώθει μοναξιά". Αλλά τι σημαίνει αυτό πραγματικά;
Προφανώς και δεν πρόκειται για κάποια περίεργη διαταραχή, ούτε για ποιητική αποστροφή του λόγου, αλλά για αυτό το συναίσθημα που μας οδηγεί να τσιμπολογάμε, όχι επειδή πεινάμε, αλλά επειδή κάτι μας λείπει, ίσως λίγη παρέα, ίσως η χαρά ή απλά… να βαριόμαστε.
Η συγκεκριμένη λέξη μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα πως η σχέση μας με το φαγητό δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και συναισθηματική.
Σχόλια (0)