Ένα φαινόμενο που συναντούμε συχνά ως διατροφολόγοι με εμπειρία στην παιδική διατροφή είναι τα παιδιά που αποφεύγουν πεισματικά τροφές που ανήκουν σε σημαντικές ομάδες τροφίμων όπως είναι τα λαχανικά, τα όσπρια και τα λαδερά.
Αυτή η επιλεκτικότητα, αν και απολύτως φυσιολογική, κάνει πολλούς γονείς να ανησυχούν σχετικά με τη θρέψη των παιδιών τους. Στην προσπάθεια λοιπόν να τα βοηθήσουν, καταφεύγουν συχνά στην άσκηση διαφόρων μορφών πίεσης, κάτι που όχι μόνο δε λειτουργεί, αλλά μπορεί να ενισχύσει ακόμη περισσότερο αυτήν την αρνητική στάση.
Η καλλιέργεια μίας υγιούς σχέσης με το φαγητό στα παιδιά δεν οικοδομείται με τον εξαναγκασμό ή τη χειραγώγηση, αλλά με μικρά και συνεπή βήματα μέσα από ένα υποστηρικτικό και ευχάριστο περιβάλλον.
Γίνετε το καλό παράδειγμα!
Τα παιδιά παρατηρούν και μιμούνται, ξεκινώντας από τους φροντιστές τους. Ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε με το φαγητό παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα το αντιληφθούν και εκείνα. Αν σας βλέπουν να απολαμβάνετε φρούτα, λαχανικά και άλλες θρεπτικές τροφές, είναι πολύ πιο πιθανό να θελήσουν να τις δοκιμάσουν και τα ίδια από μόνα τους.
Καταναλώστε λοιπόν τη σαλάτα σας, απλώς αναφέροντας πόσο πολύ απολαμβάνετε το γεύμα σας χωρίς κάποια προσδοκία ή πίεση. Μερικές φορές, αυτή η μικρή παρατήρηση μπορεί να φανεί αρκετή για να κεντρίσει την περιέργεια του παιδιού σας.
Χτίστε καλές συνήθειες!
Τα παιδιά αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια όταν γνωρίζουν τι να περιμένουν. Οι σταθερές ώρες των γευμάτων χωρίς περισπασμούς και χωρίς άλλα ενδιάμεσα τσιμπολογήματα μπορούν να βοηθήσουν ένα παιδί να καταλάβει πότε είναι η ώρα του να φάει, αναπτύσσοντας μία καλή σχέση με το αίσθημα της πείνας και του κορεσμού.
Τηρήστε, στο μέτρο του δυνατού, ένα συγκεκριμένο ωράριο στα γεύματά σας. Δοκιμάστε επίσης, στα κυρίως γεύματα να σερβίρετε πρώτα τη σαλάτα, δίνοντας στο παιδί την ευκαιρία να τη δοκιμάσει, όντας πεινασμένο.
Συμπεριλάβετε το παιδί στην προετοιμασία!
Παρόλο που είναι κάτι που απαιτεί χρόνο και υπομονή, η εμπλοκή του παιδιού στην κουζίνα μπορεί να κάνει θαύματα! Συμμετέχοντας στην προετοιμασία ενός γεύματος, ένα παιδί είναι πολύ πιθανό να νιώσει πως έχει ρόλο και ευθύνη σε αυτό, κάτι που από μόνο του αυξάνει και την πιθανότητα να δοκιμάσει το φαγητό, στου οποίου την προετοιμασία συνέβαλε.
Δε χρειάζονται περίπλοκες συνταγές ή διαδικασίες. Ακόμη και το πλύσιμο των λαχανικών, η προσθήκη των υλικών σε ένα μπολ ή το ανακάτεμα της σαλάτας είναι αρκετά για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και τη σύνδεση του παιδιού με το φαγητό.
Μάλιστα, η διαδικασία μπορεί να γίνει ακόμη πιο διασκεδαστική όταν υπάρχουν αξεσουάρ όπως μία παιδική ποδιά, εργαλεία όπως ένα πλαστικό μαχαίρι ή μία ξύλινη κουτάλα και διάφορα μικρά σκεύη κατάλληλα για εκείνο. Όσο πιο "δικό του" νιώσει ένα παιδί το φαγητό του, τόσο πιο φυσικά θα θέλει και να το δοκιμάσει.
Ξεκινήστε με μικρές ποσότητες!
Μπροστά σε μία άγνωστη ή "δύσκολη" για ένα παιδί τροφή, ίσως τον μεγαλύτερο ρόλο έχει η ποσότητά του. Ένα γεμάτο πιάτο μπορεί να το τρομάξει ή να το κάνει να απορρίψει το φαγητό πριν καν το αγγίξει.
Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο στόχος δεν είναι το παιδί μας να καταναλώσει όλο το φαγητό, αλλά να αρχίσει να εξοικειώνεται με τη μορφή, τη μυρωδιά και την υφή του. Το να υπάρχει συστηματικά στο πιάτο του, χωρίς απαίτηση να το καταναλώσει, δημιουργεί μία αίσθηση ασφάλειας, μειώνοντας σταδιακά την αντίσταση σε αυτό.
Αν για παράδειγμα το παιδί σας δε θέλει να φάει κολοκύθι, μπορείτε απλώς να τοποθετήσετε μία λεπτή φετούλα στην άκρη του πιάτου του εν είδει διακόσμησης. Δε χρειάζεται να σχολιάσετε κάτι! Αρκεί μονάχα που το παιδί το βλέπει, το αναγνωρίζει και με τον καιρό ίσως θελήσει να το δοκιμάσει μόνο του.
Δοκιμάστε έξυπνους τρόπους!
Όταν μία τροφή είναι εντελώς άγνωστη ή απορρίπτεται σταθερά, μπορείτε να τη συστήσετε στο παιδί μέσα από πιάτα που ήδη του είναι οικεία και αγαπημένα. Δεν πρόκειται για απόκρυψη, αλλά για έναν τρόπο εξοικείωσης, πιο ήπιο και φυσικό.
Για παράδειγμα, μπορείτε να προσθέσετε λίγη ψιλοκομμένη πιπεριά στη σάλτσα των ζυμαρικών, να προσθέσετε λίγες φακές στα κεφτεδάκια ή να ενισχύσετε τα τοστάκια του με ντομάτα ή αβοκάντο. Ακόμη και ένα smoothie με διάφορα φρούτα και λίγο σπανάκι μπορεί να φανεί απολαυστικό, αρκεί να έχει ωραία υφή και χρώμα.
Σταδιακά, μέσα από τέτοιες μικρές προσθήκες, το παιδί εξοικειώνεται με τη γεύση και την παρουσία των τροφών ακόμη κι αν δεν τις αναγνωρίζει πλήρως. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα για την εισαγωγή σε μία πιο καθαρή μορφή τους αργότερα.
Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας!
Το παιχνίδι είναι βασικός τρόπος επικοινωνίας για τα παιδιά, κάτι που ισχύει παντού, ακόμη και στο τραπέζι. Όταν μία τροφή συνδυάζεται με ιστορία, χιούμορ ή χρώμα, γίνεται σαφώς πιο δελεαστική.
Δώστε αστεία ονόματα στα φαγητά σας! Τα καρότα μπορούν να γίνουν "μαγικά ραβδιά", το μπρόκολο να μετονομαστεί σε "δέντρο της δύναμης" και η πιπεριά να μετατραπεί σε "αστραπιαία φλόγα". Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας για την παρουσίαση του πιάτου σας, δημιουργώντας σχήματα ή μικρές εικόνες με τα υλικά που διαθέτετε.
Αυτό δε σημαίνει πως κάθε γεύμα πρέπει να μοιάζει με παιδικό πάρτι! Μερικές φορές, απλώς και μόνο το να αφήσετε το παιδί να "στήσει" ή να διακοσμήσει το δικό του πιάτο, το κάνει να νιώσει πιο πρόθυμο να το δοκιμάσει.
Συνέπεια χωρίς εμμονή
Η εξοικείωση με τις νέες τροφές είναι μία διαδικασία που απαιτεί χρόνο και επανάληψη, άρα και απεριόριστη υπομονή. Εξάλλου μιλάμε για τα παιδιά μας! Το να συνεχίζετε να προσφέρετε στο παιδί μία τροφή που αποφεύγει χωρίς να την κρύβετε, αλλά και χωρίς να την επιβάλλετε, αποτελεί από μόνο του μία πράξη συνέπειας που μπορεί να φέρει αποτελέσματα.
Ένα παιδί μπορεί να χρειαστεί να δει, να μυρίσει ή απλώς να έχει μπροστά του μία τροφή ακόμη και 15 φορές πριν νιώσει έτοιμο να τη δοκιμάσει, κάτι που θα πρέπει να λαμβάνεται ως απόλυτα φυσιολογικό. Η ουδέτερη στάση μας σε αυτές τις περιπτώσεις κάνει όλη τη διαφορά.
Αν το παιδί σας τώρα δε θέλει να καταναλώσει κάτι, μπορείτε απλώς να πείτε "Εντάξει, δεν πειράζει! Ίσως μια άλλη φορά". Έτσι, του δείχνετε ότι η επιλογή είναι δική του, χωρίς να ενισχύετε την απόρριψη, αλλά διατηρώντας ανοιχτή την πόρτα για μελλοντική αποδοχή.
Ξεκινήστε με συζήτηση!
Πολλές φορές, πίσω από την άρνηση μίας τροφής μπορεί να κρύβεται κάτι απλό, αλλά σημαντικό όπως μία δυσάρεστη εμπειρία, η υφή, η μυρωδιά ή ακόμα και ο τρόπος που του παρουσιάστηκε στο παρελθόν.
Δώστε στο παιδί σας τον χώρο να εκφραστεί με μία απλή ερώτηση όπως "Τι είναι αυτό που δε σου αρέσει σε αυτό το φαγητό;"" ή "Θα ήθελες να το δοκιμάσουμε με κάποιον διαφορετικό τρόπο;". Το να ακουστεί και να νιώσει ότι η γνώμη του μετράει, βοηθά το παιδί να χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης, όχι μόνο με το φαγητό, αλλά και με εσάς τους ίδιους.
Επίλογος
Η αποδοχή νέων τροφών δε συμβαίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο, υπομονή και ένα περιβάλλον που δεν προκαλεί πίεση, αλλά – αντιθέτως – ενθαρρύνει την εξερεύνηση. Δε χρειάζεται να κάνετε τα πάντα τέλεια, αρκεί να προσφέρετε συνέπεια, σεβασμό και χώρο στο παιδί σας να αναπτύξει τη δική του σχέση με το φαγητό μέσα από μικρές, καθημερινές στιγμές στο τραπέζι, στην κουζίνα ή ακόμη και μέσα από απλές συζητήσεις μαζί του.
Σχόλια (0)