Αν θέλαμε να δώσουμε έναν σύντομο ορισμό της ευτυχίας, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι εκείνο το στιγμιαίο συναίσθημα που επιτυγχάνεται τυχαία ή μετά από μία μακρά και δύσκολη προσπάθεια για την επίτευξη ενός στόχου. Μία τέτοια στιγμή είναι και όταν επιτέλους γευόμαστε το τέλειο καρπούζι.
Στη σημερινή μας ανάρτηση θα εντρυφήσουμε στα απόκρυφα μυστικά της ευτυχίας, μαθαίνοντας πώς μπορούμε να ξεχωρίσουμε το τέλειο καρπούζι, γιατί όπως θα μπορούσε να είχε πει και κάποιος Κινέζος σοφός "Αν θέλεις να κάνεις ευτυχισμένο κάποιον για μία φορά, πρόσφερέ του ένα καλό καρπούζι. Αν θέλεις να τον κάνεις ευτυχισμένο για μια ζωή, μάθε τον να το ξεχωρίζει".
Τα χαρακτηριστικά του τέλειου καρπουζιού
Το φύλο
Σε αντίθεση με την αναζήτηση του τέλειου συντρόφου, κατά την οποία η επιλογή φύλου είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό, όταν θέλουμε να φάμε ένα γλυκό καρπούζι, τότε η προφανής επιλογή είναι αυτή του θηλυκού. Τα θηλυκά καρπούζια ξεχωρίζουν τόσο σε γεύση, όσο και σε εξωτερική εμφάνιση. Είναι πιο γλυκά, εμφανώς πιο μικρά, ενώ και το σχήμα τους είναι σχεδόν ολοστρόγγυλο, σε αντίθεση με το ωοειδές των αρσενικών.
Η υγρασία
Το καρπούζι αποτελείται κατά κύριο λόγο από νερό, σε ποσοστό που ξεπερνά το 90% του βάρους του. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει πως μπορούμε να αντικαταστήσουμε το νερό που πίνουμε με καρπούζι, καθώς το δεύτερο περιέχει περίπου 6 γραμμάρια απλών σακχάρων ανά 100 γραμμάρια, μία ποσότητα που, αν την υπολογίζαμε ως κρυσταλλική ζάχαρη, θα ισοδυναμούσε με μία κουταλιά του γλυκού.
Όσον αφορά την υγρασία, ακόμη και μία μικρή απόκλιση μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη γεύση ενός καρπουζιού. Όσο πιο χαμηλή είναι αυτή, τόσο πιο υψηλή θα είναι η συγκέντρωση των σακχάρων και άρα, τόσο πιο γλυκό θα είναι αυτό.
Γνωρίζοντας λοιπόν πως ένα καρπούζι με υψηλότερο ποσοστό νερού, είναι σαφώς πιο άγευστο, το πρόβλημα που έχουμε να λύσουμε είναι το πώς μπορούμε να το αποφύγουμε. Η απάντηση βρίσκεται στο κοτσάνι, το οποίο - ανάλογα με το αν είναι ξερό ή χλωρό - μας υποδεικνύει και την υγρασία του φρούτου στο εσωτερικό του.
Τα σημάδια
Σε όλα τα καρπούζια υπάρχει ένα σημείο στο εξωτερικό του, το οποίο φαίνεται κάπως πιο "ταλαιπωρημένο". Πρόκειται για το σημείο, το οποίο ερχόταν σε επαφή με το έδαφος και το χρώμα του μπορεί να διαφέρει από λευκό μέχρι πορτοκαλο-κίτρινο. Όσο πιο σκούρο είναι αυτό το σημείο, τόσο πιο γινωμένο θα είναι και το καρπούζι. Αντιθέτως, ένα πιο λευκό τέτοιο σημείο υποδεικνύει ένα καρπούζι που συγκομίστηκε πρόωρα. Τέλος, το μεγάλο μέγεθος και το πλήθος αυτών των σημαδιών είναι επίσης κάτι που θα πρέπει να αποζητούμε, καθώς σχετίζονται με τον αριθμό των επικονιάσεων που έχει δεχθεί το φρούτο και συνεπώς με το χρόνο παραμονής του στο χωράφι.
Πέραν των χαρακτηριστικών ενός καρπουζιού που μπορούν να παρατηρηθούν οπτικά, υπάρχει πάντα και η κλασική μέθοδος του κοπανήματος, η οποία απαιτεί καλή ακοή, εμπειρία, μα πάνω απ' όλα διαίσθηση!
Παράρτημα
Το καρπούζι, γνωστό και ως υδροπέπων ή κίτρουλλος ο εριώδης (Citrullus lanatus), είναι ένα καλοκαιρινό φρούτο που αντλεί τις ρίζες του από τη Ν. Αφρική.
Η λέξη "καρπούζι" προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική "karpuz", η οποία με τη σειρά της έχει προέλθει από την περσική "xarbuz".
Μία μερίδα καρπουζιού ισοδυναμεί με μία φέτα πάχους περίπου δύο δαχτύλων, η οποία αποδίδει κατά προσέγγιση 60kcal.
Η κατανάλωση καρπουζιού μπορεί να προκαλέσει διούρηση, ενώ φαίνεται επίσης πως βοηθά και στη ρύθμιση της υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Το καρπούζι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε λυκοπένιο, ένα καροτενοειδές, το οποίο σχετίζεται πρωτίστως με την καλή υγεία των ματιών. Το λυκοπένιο είναι λιποδιαλυτό, κάτι που σημαίνει πως αν θέλουμε να αυξήσουμε τη βιοδιαθεσιμότητά του, η κατανάλωσή του θα πρέπει να συνδυάζεται με τρόφιμα, πλούσια σε λιπαρά (π.χ. τυρί, αβοκάντο, ξηροί καρποί κ.α.).
Αν και το καρπούζι συνηθίζεται να καταναλώνεται ωμό ως φρούτο, αυτό μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει συστατικό μίας δροσιστικής σαλάτας λαχανικών μαζί με ρόκα, baby σπανάκι, κάποιο λευκό τυρί όπως η φέτα, το κατίκι κ.α.. Μπορεί ακόμη και να ψηθεί ελαφρώς, κάτι που θα του προσδώσει μία πιο γλυκιά και μεστή γεύση. Μάλιστα, η αντιοξειδωτική και χολαγωγός δράση του λυκοπενίου φαίνεται να ενισχύεται σημαντικά όταν αυτό υπόκειται σε θερμική επεξεργασία και συνδυάζεται με ένα άλλο καροτενοειδές, τη λουτεΐνη, η οποία συναντάται σε τροφές όπως το σπανάκι και το καλαμπόκι.
Η έκφραση "μάπα το καρπούζι" σημαίνει πως το εσωτερικό του φρούτου είναι άγλυκο και άχρωμο όπως η μάπα, δηλαδή το άσπρο λάχανο.
Τα σημάδια
Σε όλα τα καρπούζια υπάρχει ένα σημείο στο εξωτερικό του, το οποίο φαίνεται κάπως πιο "ταλαιπωρημένο". Πρόκειται για το σημείο, το οποίο ερχόταν σε επαφή με το έδαφος και το χρώμα του μπορεί να διαφέρει από λευκό μέχρι πορτοκαλο-κίτρινο. Όσο πιο σκούρο είναι αυτό το σημείο, τόσο πιο γινωμένο θα είναι και το καρπούζι. Αντιθέτως, ένα πιο λευκό τέτοιο σημείο υποδεικνύει ένα καρπούζι που συγκομίστηκε πρόωρα. Τέλος, το μεγάλο μέγεθος και το πλήθος αυτών των σημαδιών είναι επίσης κάτι που θα πρέπει να αποζητούμε, καθώς σχετίζονται με τον αριθμό των επικονιάσεων που έχει δεχθεί το φρούτο και συνεπώς με το χρόνο παραμονής του στο χωράφι.
Πέραν των χαρακτηριστικών ενός καρπουζιού που μπορούν να παρατηρηθούν οπτικά, υπάρχει πάντα και η κλασική μέθοδος του κοπανήματος, η οποία απαιτεί καλή ακοή, εμπειρία, μα πάνω απ' όλα διαίσθηση!
Αν και το καρπούζι συνηθίζεται να καταναλώνεται ωμό ως φρούτο, αυτό μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει συστατικό μίας δροσιστικής σαλάτας λαχανικών μαζί με ρόκα, baby σπανάκι, κάποιο λευκό τυρί όπως η φέτα, το κατίκι κ.α.. Μπορεί ακόμη και να ψηθεί ελαφρώς, κάτι που θα του προσδώσει μία πιο γλυκιά και μεστή γεύση. Μάλιστα, η αντιοξειδωτική και χολαγωγός δράση του λυκοπενίου φαίνεται να ενισχύεται σημαντικά όταν αυτό υπόκειται σε θερμική επεξεργασία και συνδυάζεται με ένα άλλο καροτενοειδές, τη λουτεΐνη, η οποία συναντάται σε τροφές όπως το σπανάκι και το καλαμπόκι.
Η έκφραση "μάπα το καρπούζι" σημαίνει πως το εσωτερικό του φρούτου είναι άγλυκο και άχρωμο όπως η μάπα, δηλαδή το άσπρο λάχανο.
Σχόλια (0)