Πριν μερικά χρόνια, το 2008, ο τελευταίος κάτοικος ενός μικρού χωριού της Ταϊβάν, ο 86χρονος τότε
Huang Yung-Fu, βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Η Κυβέρνηση της χώρας του είχε ανακοινώσει πως σκόπευε να κατεδαφίσει το χωριό του σε μία προσπάθεια ανοικοδόμησης ενός σύγχρονου συγκροτήματος διαμερισμάτων.
Ως κίνητρο, του προσφέρθηκαν χρήματα, ώστε να εγκαταλείψει το σπίτι του και να μετακινηθεί αλλού. Ωστόσο, ο Huang δε μπορούσε να αντέξει στη σκέψη της εγκατάλειψης ενός σπιτιού, μέσα στο οποίο είχε ζήσει μία ολόκληρη ζωή και το δίλημμα ήταν αν τελικά θα δεχόταν τα χρήματα, αφήνοντας αυτά τα έρημα ντουβάρια στο έλεος των μηχανημάτων κατεδάφισης ή αν θα έκανε κάτι για να τα σώσει από τη λήθη.
Ο Huang γεννήθηκε το 1924 στην Κίνα. Μετά τον Β' Σινοϊαπωνικό Πόλεμο
(1937-1945) και την ήττα των Εθνικιστών στον Κινέζικο Εμφύλιο που ακολούθησε
(1946-1950), αυτός και περίπου 2 εκατομμύρια συμπατριώτες του που πολέμησαν ενάντια στο Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, εγκατέλειψαν την πλέον κομμουνιστική Κίνα για να εγκατασταθούν στη νήσο Ταϊβάν, η οποία είχε ήδη αποσχιστεί, αποκτώντας τη δική της ξεχωριστή Κυβέρνηση. Ο Huang μεταφέρθηκε σε έναν προσωρινό αυτοσχέδιο καταυλισμό που τελικά έμελλε να αποτελέσει το σπίτι του για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.
Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, όλα έδειχναν πως το χωριό που αριθμούσε κάποτε 1.200 νοικοκυριά θα έπαυε να υπάρχει, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοί του είτε το είχαν ήδη εγκαταλείψει πριν χρόνια, είτε δε βρίσκονταν πια στη ζωή.
Και τότε ήταν που ο Huang άρπαξε ένα πινέλο και άρχισε να ζωγραφίζει, κάτι που είχε να κάνει από τα παιδικά του χρόνια. Ξεκινώντας με ένα μικρό πουλί στον τοίχο του σπιτιού του, ακολούθησαν κι άλλα πουλιά, γάτες και άνθρωποι σε κάθε τοίχο, μέχρι που ολόκληρο το χωριό μεταμορφώθηκε σε μία πολύχρωμη παιδική ζωγραφιά.
Δύο χρόνια αργότερα, η ιστορία του Huang έφτασε στα αυτιά ενός φοιτητή, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι το χωριό, υποσχόμενος πως θα βοηθούσε να διαδοθεί το αίτημα διάσωσής του σε ολόκληρη τη χώρα. Τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα και ο γερο-Huang, γνωστός πια και ως "ο παππούς του ουράνιου τόξου", κατάφερε να κρατήσει το σπίτι του, μετατρέποντας ένα ολόκληρο εγκαταλελειμμένο χωριό, γνωστό πια και ως
Rainbow Village, σε έργο τέχνης και πλέον τουριστικό αξιοθέατο για περισσότερους από 1 εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως.
εγκαταλελημενο χωριο, το χωριο του ουρανιου τοξου,
Ως κίνητρο, του προσφέρθηκαν χρήματα, ώστε να εγκαταλείψει το σπίτι του και να μετακινηθεί αλλού. Ωστόσο, ο Huang δε μπορούσε να αντέξει στη σκέψη της εγκατάλειψης ενός σπιτιού, μέσα στο οποίο είχε ζήσει μία ολόκληρη ζωή και το δίλημμα ήταν αν τελικά θα δεχόταν τα χρήματα, αφήνοντας αυτά τα έρημα ντουβάρια στο έλεος των μηχανημάτων κατεδάφισης ή αν θα έκανε κάτι για να τα σώσει από τη λήθη.
Ο Huang γεννήθηκε το 1924 στην Κίνα. Μετά τον Β' Σινοϊαπωνικό Πόλεμο (1937-1945) και την ήττα των Εθνικιστών στον Κινέζικο Εμφύλιο που ακολούθησε (1946-1950), αυτός και περίπου 2 εκατομμύρια συμπατριώτες του που πολέμησαν ενάντια στο Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, εγκατέλειψαν την πλέον κομμουνιστική Κίνα για να εγκατασταθούν στη νήσο Ταϊβάν, η οποία είχε ήδη αποσχιστεί, αποκτώντας τη δική της ξεχωριστή Κυβέρνηση. Ο Huang μεταφέρθηκε σε έναν προσωρινό αυτοσχέδιο καταυλισμό που τελικά έμελλε να αποτελέσει το σπίτι του για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.
Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, όλα έδειχναν πως το χωριό που αριθμούσε κάποτε 1.200 νοικοκυριά θα έπαυε να υπάρχει, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοί του είτε το είχαν ήδη εγκαταλείψει πριν χρόνια, είτε δε βρίσκονταν πια στη ζωή.
Και τότε ήταν που ο Huang άρπαξε ένα πινέλο και άρχισε να ζωγραφίζει, κάτι που είχε να κάνει από τα παιδικά του χρόνια. Ξεκινώντας με ένα μικρό πουλί στον τοίχο του σπιτιού του, ακολούθησαν κι άλλα πουλιά, γάτες και άνθρωποι σε κάθε τοίχο, μέχρι που ολόκληρο το χωριό μεταμορφώθηκε σε μία πολύχρωμη παιδική ζωγραφιά.
Δύο χρόνια αργότερα, η ιστορία του Huang έφτασε στα αυτιά ενός φοιτητή, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι το χωριό, υποσχόμενος πως θα βοηθούσε να διαδοθεί το αίτημα διάσωσής του σε ολόκληρη τη χώρα. Τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα και ο γερο-Huang, γνωστός πια και ως "ο παππούς του ουράνιου τόξου", κατάφερε να κρατήσει το σπίτι του, μετατρέποντας ένα ολόκληρο εγκαταλελειμμένο χωριό, γνωστό πια και ως Rainbow Village, σε έργο τέχνης και πλέον τουριστικό αξιοθέατο για περισσότερους από 1 εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως.
Σχόλια (0)